Page 45 - การประเมินพื้นที่แล้งซ้ำซากจังหวัดกาญจนบุรี

37

ุ
4) แนวทางการจัดการดานเทคโนโลยี ติดตั้งอปกรณบำบัดน้ำเสียกอนปลอยทิ้งและควบคุม
ั
การปลอยน้ำเสียของแหลงชุมชนริมน้ำใชเครือขายโซเชียล เปนชองทางในการประชาสัมพนธสำหรับ
การทำกิจกรรมเพื่อสังคม
วิวัฒน และคณะ (2557) ไดทำการศึกษาการประเมินผลกระทบในพื้นที่เสี่ยงตอการเกดภัยพิบัต ิ
ิ
ั
ี
้
่
่
ื
ั
้
ทางธรรมชาติ ลุมนำแควใหญตอนลาง จงหวดกาญจนบุรี ประเทศไทย พบวาพนทีศึกษามการใชทีดิน
แบงเปน 11 ประเภท ไดแก นาขาว พืชไร ไมยืนตน ปาไมผลัดใบ ปาผลัดใบ ทุงหญาและไมละเมาะ

พนที่ลุม เหมืองแรและบอขุด แหลงน้ำธรรมชาติ แหลงน้ำที่สรางขึ้น ชุมชนและ สิ่งปลูกสราง โดยสวนใหญ
ื้
ื
เปนพ้นที่ปาไมผลัดใบ 2,354.43 ตารางกิโลเมตร คิดเปนรอยละ 68.9 ของพ้นที่ศึกษา มีพ้นที่
ื
ื
ิ
ั
เกิดการชะลางพงทลายของดินในระดับรุนแรงมากและรุนแรง 22.21 ตารางกโลเมตร และ 52.31
ิ
ื้
ตารางกโลเมตร คิดเปนรอยละ 0.64 และ 1.53 ของพื้นที่ศึกษา พนทเสี่ยงตอการเกิดดินถลมในระดับสูง
ี่
58.23 ตารางกโลเมตร คิดเปนรอยละ 1.70 ของพนทศึกษา พนที่เสยงตอการเกิดอทกภัยในระดับสูง
ุ
ี่
ิ
ื้
ี่
ื้
ิ
ั
528.03 ตารางกิโลเมตร คิดเปนรอยละ 15.45 ของพื้นที่ศึกษา พื้นที่เสี่ยงตอการเกดภยแลง
ื
ิ
ในระดับสูง 59.72 ตารางกิโลเมตร คดเปนรอยละ 1.74 ของพ้นที่ศึกษา และมีพื้นที่เสี่ยงตอการ
ิ
ี่
ื้
เกิดภัยพิบัติซ้ำซอนในระดับสูง 79.67 ตารางกโลเมตร คิดเปนรอยละ 2.33 ของพนทศึกษา โดยสวนใหญ
ถูกจัดเปนพนทเสี่ยงภัยพบัติซ้ำซอนในระดับปานกลาง 2,297.71 ตารางกโลเมตร คิดเปนรอยละ 67.24
ิ
ี่
ื้
ิ

ื
ิ
ิ
ั

ั
่
้
ื
ื
ี
้
ื
่
ี
้
่

ั
ของพนทศึกษา พนททไดรบผลกระทบจากภยพบัตซ้ำซอนระดบสูงในพนทีพชไร ไมยืนตน และปาผลัดใบ
่
ี

้
ั
ื
ี
ิ
เปนพนท 68.85 8.36 และ 0.92 ตารางกโลเมตร ตามลำดบ
่
วิภพ (2549) การศึกษาการประยุกตใชขอมูลดาวเทียมและระบบสารสนเทศภูมิศาสตรเพื่อวเคราะห

ิ
หาพ้นที่เสี่ยงตอความแหงแลงทางกายภาพของดินในอำเภอบานดานลานหอย จังหวัดสุโขทัย
ื
โดยการประยุกตใชดาวเทียมเพื่อสรางขอมูลตัวแปรเชิงพนที่และใชประกอบ ในการกำหนดพื้นที่เสี่ยง
ื้
ตอความแหงแลง ไดแก ขอมลการใชประโยชนจากที่ดิน ขอมูลการคายระเหยน้ำ ขอมูลระยะหางจาก
ู


แหลงน้ำ และการประยกตใชระบบสารสนเทศภูมิศาสตรเปนเครื่องมือในการจำลองขอมูลตัวแปรเชิงพนท ี่
ุ
ื้
ไดแก ปริมาณน้ำฝน จำนวนวันที่ฝนตก ความชื้นสัมพันธ อุณหภูมิอากาศ การคายระเหยน้ำ ศักยภาพ
ของชั้นหินในน้ำของดิน ระยะหางแหลงน้ำผิวดิน ความลาดชัน ความสูงต่ำของพนที่ และความสามารถ
ื้
ึ
การระบายน้ำของดิน จากการศกษาพบวาตัวแปรดานกายภาพที่สำคัญและเปนสาเหตุการเกิดความแหงแลง
คือ การระบายน้ำของดินระดับดี ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย และการคายระเหยน้ำ โดยเฉพาะอยางยิ่ง
การระบายน้ำของดินระดับดีเปนตัวแปรที่สำคัญที่สุดในการกำหนดพนทเสี่ยงตอความแหงแลง และ
ื้
ี่
ี
่
่
ื
เมือศึกษาเปรียบเทียบการกำหนดพนทเสียงตอความแหงแลงของทงสองวธี พบวาการกำหนดคาคะแนน
่
้
ั
้
ิ

ความแหงแลงมาตรฐานของทั้งสองวธีการไมมีความแตกตางกันทระดับนัยสำคัญ 0.05 และตรวจสอบ
ิ
ี่
ิ
ความถูกตองของแผนที่การกำหนดพื้นที่เสี่ยงตอความแหงแลง โดยวธีระบบผูเชี่ยวชาญและวิธีสถิต ิ

วิเคราะหการถดถอยพหคูณและการสำรวจภาคสนาม พบวามีความถูกตองโดยรวมเทากับรอยละ 60
ุ
และ 66 ตามลำดับ