Page 42 - การประเมินพื้นที่แล้งซ้ำซากจังหวัดกาญจนบุรี

34

่
ื

้
3.6.2 แนวทางในการจัดการพนทีระยะยาว ไดแก 
ื
1) ฟนฟูพ้นที่ท่ประสบปญหาความแหงแลง โดยการสงเสริมการอนุรักษดินและน้ำ
ี
เพิ่มการปกคลุมดินโดยการปลูกพืชคลุมดินหรือพืชปุยสด และการปลูกหญาแฝกเพื่อลดการชะลาง
ิ
่
ี


ื
ั
่
พงทลายของดิน โดยเฉพาะหญาแฝก ซึงเปนพชทีมีการเจริญเตบโตเร็ว แตกเปนกอแนน มระบบ
รากฝอยที่ยาว แขงแรง และยดสานกันแนน รากหญาแฝกจึงเปรียบเสมือนกำแพงใตดิน ทำหนาที่
็
ึ
เกาะยดดิน เกบรักษาน้ำในดิน การปลูกหญาแฝกสามารถทำไดงาย และมีประโยชนมาก เชน
ึ
็
การปลูกหญาแฝกเพอการอนุรักษดินและนำ การปลูกหญาแฝกเพื่อควบคุมรองน้ำและกระจายน้ำ
้
ื่
การปลูกหญาแฝกเพื่อรักษาความชุมชื้นในดิน การปลูกแฝกเพื่อการปรับปรุงบำรุงดิน เปนตน
2) การสรางแหลงเก็บกกน้ำ เพื่อรักษาน้ำไวใชประโยชน เปนแหลงทุนน้ำสำรองในฤดูแลง
ั
ิ
หรือระยะฝนทิ้งชวง แหลงเก็บกักน้ำจะตองคำนึงถงความเหมาะสมกับสภาพประเทศ สภาพทางเศรษฐกจ
ึ

็
สังคมและสิ่งแวดลอม ซึ่งมีหลายรูปแบบ เชน การสรางอางเกบน้ำขนาดใหญ อางเก็บน้ำขนาดกลาง
อางเก็บน้ำขนาดเล็ก ฝายทดนำ การขุดลอก ค คลอง หนองบึง ที่ตื้นเขิน ใหสามารถเกบกกน้ำไดมากขึ้น

้
ั
ู
็
ั
และการพฒนาแหลงน้ำขนาดเล็กในไรนา โดยเฉพาะในพนทนอกเขตชลประทานเพื่อใหเกษตรกรใช
ื้
ี่
ี่
เก็บกักน้ำไวใชในฤดูแลงชวยเพิ่มประสิทธิภาพการใชทดินมากขึ้น และเปนการชวยเพิ่มระดับน้ำใตดินดวย
ื
ั
็
นอกจากนี้การสรางถังเก็บน้ำฝนสำหรับรองรบน้ำฝนจากหลังคาบาน หลังคาโรงเรอนตาง ๆ เกบน้ำฝน
ื


ไวใชประโยชนในฤดูแลง เพอการออุปโภคบริโภคไดอกทางหนึง
่
่
ี
ุ
ิ่
3) เพมอนทรียวัตถในดินเพื่อเปนการเพิ่มชองวางในดินทำใหดินสามารถเก็บกักน้ำไวได
ิ
ั
โดยอินทรียวัตถุ มลักษณะเปนสารคอลลอยด อนภาคของอินทรียวตถุ ประกอบกันเปนโครงสรางม ี
ุ
ี
ลักษณะคลายฟองน้ำ มีชองวางขนาดเล็ก ทำใหมีพนทผิวในการดูดซับน้ำไดมากเปนพเศษ ปริมาณ
ื้
ี่
ิ
ิ่
ิ
ุ
ิ่
ึ้
ิ่
ั
อนทรียวตถที่เพมขึ้นทุก 1 เปอรเซ็นต จะชวยเพมความจุของน้ำที่เปนประโยชน เพมขน 1.5 เปอรเซ็นต
ี้
ิ
ุ
นอกจากน อนทรียวัตถยังชวยใหดินมีโครงสรางดีขึ้น มีความรวนซุย การซาบซึมของน้ำดีขึ้น จึงชวย
ู
ุ
ิ
่

้

็
ั
ใหดินสามารถเกบกกน้ำไวไดมากขึน และเพมความอดมสมบรณของดน
ิ
4) การจัดระบบการปลูกพืชที่เหมาะสม การเพาะปลูกพชจำเปนตองอาศัยน้ำ ซึ่งสวนใหญ

ื
ั
ื
ื
ึ

ไดรบจากนำฝน นอกจากปริมาณนำฝนทีไดรับในชวงเดอนพฤษภาคมถงเดอนตุลาคมแลว ยงตอง

้
้
ั
่

ิ
พจารณาถึงการกระจายของฝนในแตละพนที่ ซึ่งจะมีฝนทิ้งชวงแตกตางกัน การเพาะปลูกจึงตอง
ื้
หลีกเลี่ยงระยะฝนทิ้งชวง เพื่อใหไดรับผลผลิตที่ดีมีคุณภาพ บางพนที่ก็มีปญหาน้ำทวมจากปริมาณ
ื้
ื
น้ำทาที่ไหลเออลนฝงลำน้ำ อาจทำใหพชผลเสียหาย การจัดระบบการปลูกพืชจึงตองคำนึงหรือ

หลีกเลี่ยง ทั้งชวงแลงและชวงน้ำทวม หรือการหาพันธุพืช ชนิดพืชที่เหมาะสมในแตละทองถิ่น
ี่

5) การรักษาฟนฟูพื้นที่ปาโดยเฉพาะพื้นทปาตนน้ำลำธาร ชวยใหเกิดการสะสมน้ำในดิน

ิ่
ื
ื้
และน้ำใตดิน รวมทั้งการปลูกไมยนตนเพื่อเพมความชุมชื้นใหกับพนท ชวยชะลอการไหลของน้ำไมให
ี่
ไหลลงสูทีต่ำอยางรวดเร็วและรุนแรง ปานอกจากชวยเก็บกักน้ำฝนไวในชั้นดิน และอากาศเหนือผิวดินใน

่
ี


ั

รูปของไอนำแลว ปาไมทีสมบูรณยงชวยใหมนำไหลในลำธารตลอดทังป ดวยเหตุนจึงมความจำเปนอยาง
้
่
ี

้
ี
้
้

ยิ่งในการรักษาสภาพปา และการฟนฟูปาไมใหสมบูรณ