Page 37 - การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินของพื้นที่เสี่ยงภัยแล้ง จังหวัดสระแก้ว

บทที 4
่
สรุปผลการศึกษา

ุ
4.1 สรปผลการศึกษา
จากการศึกษาความสมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชนในดินเพีอจดทำขอมลความชนในดนของ
ั
่

ู
ั
ิ
ื
้
้
ื
พื้นที่เสี่ยงภัยแลง โดยการหาคาสัมประสิทธิ์ความสัมพันธ ของพื้นที่ปลูกพืช ทั้ง 4 ชนิด ไดแก ออย มัน

ั
ั
สำปะหลง ยางพารา และปาลมน้ำมน ที่ปลูกใน 3 กลุม ประกอบดวย กลุมชุดดินเนื้อหยาบ กลุมชุดดินเนื้อปาน

กลาง และกลุมชุดดินเนื้อดนคอนขางละเอียดสามารถอธิบายรายละเอียดดังนี้
ิ

4.1.1 ออย
ั
การศกษาความสมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชนในดินในพื้นทปลูกออยมความสมพันธในทัง 3
ั
ี
ึ
้
ี่
ื
้
ี
้
้
เนื้อดินไปในทิศทางเดียวกันเกือบทังหมด โดยออยที่ปลูกในพื้นที่กลุมชุดดินเนือหยาบ สวนใหญมความสัมพันธกัน
ปานกลาง สวนออยที่ปลูกในพื้นที่กลุมชุดดินเนื้อปานกลางและออยที่ปลูกในพื้นที่กลุมชดดินคอนขางละเอียดสวน
ุ

ใหญมีความสัมพันธไปในทิศทางเดียวกันแตมีความสัมพันธกันนอย
4.1.2 มันสำปะหลัง
การศึกษาความสัมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินในพื้นที่ปลูกมันสำปะหลังมี
่
ี
ิ
ความสัมพันธในทั้ง 3 พื้นทไปในทิศทางเดียวกันเกือบทั้งหมด โดยมันสำปะหลังที่ปลูกในพื้นที่กลุมชุดดน
ี่
ั
เนื้อหยาบและดนเนือปานกลางทใชในการปลูกมันสำปะหลังมีความสมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชน
ิ
้
ื
้
ั
ี
่
ในดนปานกลาง แตพืนทปลกมนสำปะหลงในดนเนือปานกลางบางแปลงมความสมพันธระหวางปริมาณน้ำฝน
้
ี
ู
ิ
ั
้

ิ
ั
ี่
ุ
กับความชื้นในดินมากกวามันสำปะหลังที่ปลูกในพื้นที่กลุมชุดดินเนื้อหยาบและมันสำปะหลังที่ปลูกในพื้นทกลม
ิ
ุ
ชดดนเนื้อคอนขางละเอียดสวนใหญมีความสัมพันธกันมาก
4.1.3 ยางพารา
การศึกษาความสัมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินในพื้นที่ปลูกยางพาราในทั้ง 3
เนื้อดินไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมด โดยสวนใหญมีความสัมพันธกันปานกลาง
4.1.4 ปาลมน้ำมัน
ื
ี่
ั
้
ั
การศึกษาความสมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชนในดินในพื้นทปลูกปาลมน้ำมันในทง 3
้
เนื้อดินไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมด โดยสวนใหญมีความสัมพันธกันนอย
จากผลการศึกษาจะสรุปไดวาสวนใหญความสัมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินในแต 
ั
ั
ละเนื้อดนแตละชนิดพืชมีความสมพันธไปในทศทางเดียวกันทั้งหมดซึ่งสวนใหญมความสมพันธกันนอยถึงปาน
ิ
ี
ิ
กลาง สังเกตไดวาในพื้นที่ศึกษาบางเนื้อดินและบางชนิดพืชถึงแมวาพื้นที่ศึกษาสวนใหญจะมีความสัมพันธระหวาง
ปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินนอย แตก็มีหลายพื้นที่ศึกษาที่มีความสัมพันธกันปานกลางและมาก ซึ่งอาจเปน
เพราะมีปจจัยอื่น ๆ หลายประการที่สงผลดังกลาวไมวาจะเปน การใหน้ำพืชของเกษตรกร ชวงอายุของพืชที ่

ตางกัน สิ่งปกคลุมดินที่ตางกันทำใหสงผลตอความชื้นในดิน บางพื้นที่ไมมีขอมูลน้ำฝนทตกจริงของแตละพื้นท ี่


ี่


ี่
ศึกษาโดยใชขอมูลจากสถานีน้ำฝนทใกลที่สด การเก็บขอมูลความชนในแตละครั้งอาจจะไมตรงกับชวงเวลาทฝนตก
ื้
ี่

ุ

หรือมีฝนตกไมมากพอสงผลใหการวิเคราะหความสัมพันธคลาดเคลื่อน แตจะสังเกตไดอีกประการหนึ่งคือใน

่
ี
พื้นที่ปลูกไมยืนตนทีปลูกมานาน เชน ยางพารา ไมมีการใหน้ำและไมมการไถหรือรบกวนดิน เปนพื้นท่เกษตร
ี
น้ำฝนอยางเดียว จะมีคาความสัมพันธระหวางปริมาณน้ำฝนกับความชื้นในดินที่คอนขางดีสม่ำเสมอ
ั
สอดคลองกัน ในพื้นที่ศึกษาที่ปลูกปาลมน้ำมันซึ่งเปนพืชอีกชนิดหนึ่งที่มีการรบกวนดินนอยกวาออยและมน