Page 84 - การจัดทำฐานข้อมูลและวางแผนพัฒนาพื้นที่เสี่ยงภัยลุ่มน้ำปิง

75

ิ
ื
ื
ื

ั
เพ่อปองกันการชะลางพงทลายของดน สามารถกระทำไดหลายวิธี เชน การปลูกพชคลุมและยึดดิน พชท ี ่
ั่

ู
ึ่
ู
ื
ปลูกสวนใหญ ไดแก พชตระกลหญา พชตระกลถว ซงนอกจากจะชวยปองกันหนาดินถูกชะลางแลว
ื
ยังเปนปุยพืชสด เพมอนทรียวัตถุใหแกดิน และยังสามารถใชเปนอาหารสัตวไดดวย การปลูกพืชหมนเวียน
ิ่

ุ
ิ
คือ มักนิยมใชกับพื้นที่เพาะปลูกพืชไรและพืชอายุสั้น เชน ขาว ขาวโพด และถั่วลิสง อาจใชวิธีปลูกพืชแซม
้
ั
ื
ี
ี
่
ื

ื
ึ
ระหวางแถวของพชหลักดวย เชน การปลูกพชตงแตสองชนิดข้นไป บนพนทเดยวกน โดยปลูกพชชนิดท่สอง
ี
ื
้
ั
แซมระหวางแถวของพืชหลักดวย เชน ปลูกถวเขยว หรือถ่วลิสง แซมระหวางกลางของแถวมนสำปะหลัง
ี
ั
่
ั

ั
ฝาย หรือไมผลไมยืนตน เปนตน
พื้นที่เสี่ยงดินถลม
่
่
ี
ดินถลมเปนสาธารณภัยประเภทหนึงทมีวัฏจักร การเกิดและขบวนการการจัดการภัย

คลายกับภัยประเภทอน ๆ ซ่งตองมการชวยเหลือฟนฟูอยางตอเนื่อง ตั้งแตสภาวะปกติจนไปถงสภาวะ
่
ึ
ี
ื
ึ

ี
้
่
ทเกดภัย เพอลดผลกระทบ ความเสียง และการสูญเสีย สำหรับการจัดการพนท่เสียงดนถลม แบงออกได 
ิ
ี่
ิ
ื่
ื
่
4 ชวง ดังนี้



ี

1) ชวงกอนเกิดภัย เปนชวงที่เริ่มเขาสูสถานการณเสี่ยงตอภัยซึ่งตองมการดำเนินการ ดังนี้

ึ
ี่
- การเตรียมพรอมรับภัย (Preparedness) เปนชวงเวลาทภัยดินถลมมีโอกาสเกิดข้น
เชน ชวงตนฤดูมีฝนตกชุก ในชวงนีควรศกษาวิจัยและเรียนรูถงสาเหตของภัยดินถลม เพือจัดทำ
ึ
้
ึ
ุ
่
ี
ี
ิ
่
ี
ั
ื
ี
แนวทางในการจัดทำแผนท่ขอบเขตพ้นท่ท่มีความเสียงตอการเกดภัย และวางแผนรับมือกบภัยท่อาจจะ
เกิดขึ้น นําขอมูลทีไดแจงประชาชนในพื้นที่ใหรับทราบ และซักซอม วางแผนเตรียมรับมอ
่
ื



ื
ั
ี
ี
่
- การเตอนภัย (Warning) ไดแก ชวงทเริ่มวิกฤต เชน พายุฝนตอเนื่องใกลเคยงระดบ
ิ
คาดการณ หรือเคยเกดภัยพบัตมรอยเลื่อนบนไหลเขา เปนตน ชวงนี้ตองมีการเฝาระวังโดยมีการแจงขาว
ิ
ิ
ี
สถานการณและการเตือนภัยเปนระยะ ตามระดับความรุนแรงท่คาดวาจะเกิดข้น เพอเตรียมการอพยพ
ึ
่
ื
ี
ี
ี
่
ไปในทปลอดภัย การมระบบแจงเตือนภัยทถูกตองแมนยํา ทันเหตการณ สามารถชวยลดผลกระทบ
ุ
ี
่

จากภัยพิบัติและการสูญเสียได

้
ื
2) ชวงเกิดภัย หรือขณะเกิดเหตุการณ ประชาชนในพนทประสบภัยควรมีวิธีการเรียนรู
ี
่
ู
ื

ิ

ี
ที่ถกตองในการเผชิญหนาและรับมอกบสถานการณ ในสวนของภาครัฐและองคกรอสระควรมการบรรเทาภัย
ั
่
ทีเกิดขึ้นอยางรวดเร็ว ทันตอเหตุการณ เพื่อลดความเสียหายไดอยางมีประสิทธิภาพ



3) ชวงชวยเหลือและฟนฟประกอบดวย
ู



- การชวยเหลือเรงดวน (Emergency response) ไดแก การชวยเหลือคนหาผูบาดเจ็บ


ิ
จัดการเคลื่อนยายสิ่งกีดขวาง และประเมนความเสียหายเบื้องตน
- การชวยเหลือเบื้องตน (Rehabilitation) ไดแก การสรางทีพักชัวคราว จัดหาอาหาร
่
่
ยา และเครื่องนุงหม

่



- การชวยเหลือฟนฟูเขาสูสภาพปกติ (Reconstruction) ไดแก การซอมแซมทีพักและ
สาธารณูปโภคใหกลับเขาสูสภาพปกติ
่
ื

4) ชวงเหตุการณกลับสูสภาวะปกติ ตองดำเนินการเพอปองกนภัยและลดผลกระทบ
ั
โดยดำเนินการดังนี้

ิ
่
่
- การพัฒนาเพื่อลดความเสียง (Development) ไดแก การสรางเขือน คันดน
แนวปองกัน และการใหความรูแกประชาชนเมื่อประสบภัย
ั
ึ

- การปองกนภัย (Prevention) ไดแก การดำเนินการลดความเสี่ยงในการเกิดภัยข้น
ิ
เชน ฟนฟูสภาพปาไม ปรับสภาพภูมประเทศ เสริมความแข็งแรงของดิน และการใหความรูในการอนุรักษ


ปาตนน้ำแกประชาชน