Page 76 - การประเมินพื้นที่แล้งซ้ำซากจังหวัดกาญจนบุรี

67



ิ

ั
้
ื
ื
้
้
่

ั
ี

สถานะการณภยแลงอยางใกลชด เนืองจากเปนพนทประสบภัยแลงคอนขางบอยครังประกอบกบพนท ี ่
่
สวนใหญเปนพนที่ทำการเกษตรนอกเขตชลประทาน และเปนเกษตรน้ำฝน ในชวงแลงจึงไมควรใชที่ดิน

ื้

ื่
ื
ึ
ในการทำการเกษตรแบบพชเดิมซ้ำ ๆ รวมถงพจารณาการปรับเปลี่ยนการปลูกพืชชนิดอนที่ใชน้ำนอย
ิ
หรือการผลิตในรูปแบบหรือวิธการอนที่เหมาะสมกับศักยภาพของพื้นที่มากกวา เชนปรับเปลี่ยนการผลิตขาว
ื่
ี

้
ี่
ื่
ไปเปนพืชเศรษฐกิจชนิดอนทใชนำนอยกวาใหสอดคลองและเหมาะสมกับศักยภาพของพนที่และ
ื้
มีตลาดรองรับ สวนพืชที่มีอายุมากกวาหนึ่งป ควรมการเพิ่มอนทรียวัตถุในดินเพอเปนการปรับโครงสรางดิน
ิ
ี
ื่
ิ
้


ั

็

ิ
่
่

ื
และเพมชองวางในดินทำใหดนสามารถเกบกกนำไวได เพอลดผลกระทบและความเสียหายทีจะไดรับจาก
่
ภัยแลง
5.1.3 พื้นที่แลงซ้ำซากระดับที่ 3 เปนพื้นที่แลงซ้ำซากเกิดซ้ำ ไมเกิน 3 ครั้ง ในรอบ 10 ป
ี่
ั
พื้นที่นี้ประสบกบปญหาความแหงแลงนอยมาก จึงสงผลกระทบตอพื้นทการเกษตรไมมากนัก

ิ
ี

้

้
พนทแลงซ้ำซากเกดซ้ำ ไมเกน 3 ครัง ในรอบ 10 ป มเนือทีแลงซ้ำซาก 593,281 ไร คิดเปนรอยละ
่
ี

ื
่
ิ
้
ี
4.87 ของพื้นทจังหวัดกาญจนบุรี โดยเฉพาะอยางยิ่งในพื้นที่อำเภอทองผาภูมิ มเนื้อที่ 100,994 ไร

ี่
อำเภอไทรโยค มีเนื้อที่ 85,264 ไร และอำเภอหนองปรือ มีเนื้อที่ 65,340 ไร
ื้
แนวทางการบริหารจัดการพนที่เกษตร โดยสรางแหลงน้ำในไรนา ขดลอกแหลงน้ำธรรมชาต ิ
ุ
ั
เพื่อใชประโยชนในชวงฤดูแลงไดอยางเตมศักยภาพ พรอมทั้งสรางการรับรูแกเกษตรกรในเรื่องของภย
็
ี
ิ่
แลง ซึ่งเปนการเพมศักยภาพหรือขดความสามารถในการรับมือกับภัยแลงรวมถึงควรเฝาระวังและ

ิ
ติดตามสถานะการณภัยแลงอยางใกลชิด โดยจะสังเกตไดวาพื้นที่แลงซ้ำซากในระดับนี้อาจเกด
ี่
ื้
ไมบอยครั้งนักเมอเปรียบเทยบกับพนที่แลงซ้ำซากทั้ง 2 ระดับขางตน แตปญหาของพื้นทเหลานี้คือ
ี
ื่
ั
การขาดแคลนน้ำในชวงฤดูแลงเชนเดียวกน ดังนั้น เกษตรกรก็ควรวางแผนการเพาะปลูกและมี
การบริหารจัดการน้ำใหดี เกษตรกรอาจสามารถทำการปลูกขาวซึ่งเปนพืชที่มีความตองการน้ำคอนขางมาก
ไดตอไป แตควรเพิ่มเตมดวยการปลูกพชหลังนา ไดแก การปลูกพืชปุยสด เชน พชตระกูลถั่ว ปอเทือง

ิ

ื
ื
ถั่วพรา ควบคูกับการใชปุยอนทรียเพอเพิ่มความอดมสมบรณของดินและปรับปรุงโครงสรางดินใหมี
ิ
ื่
ุ
ู
ั่
ศักยภาพในการอมน้ำไดดีขึ้น การเลือกปลูกพืชอายุสนและใชน้ำนอย เชน ถวฝกยาว แตงกวา ถั่วเขยว
ี
ั้
ุ
ื่
และถั่วเหลือง หรืออาจปรับเปลี่ยนการผลิตมาทำเกษตรผสมผสานเพอลดความเสี่ยงที่จะไดรับ
ิ

ผลกระทบจากสภาวะภัยแลง สวนพืชที่มีอายุมากกวาหนึ่งป ควรมีการเพิ่มอนทรียวัตถุในดินเพื่อเปนการ

ื่
ิ่
ปรับโครงสรางดินและเพมชองวางในดินทำใหดินสามารถเก็บกักน้ำไวได เพอลดผลกระทบและ

ความเสียหายที่จะไดรับจากภัยแลง
5.2 ขอเสนอแนะ
5.2.1 การวเคราะหขอมูลพนที่แลงซ้ำซากโดยการซอนทับขอมูลดวยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร

ิ
ื้
ื่
เพอใหมีการวิเคราะหขอมูลมีความถูกตองและใกลเคียงกบความเปนจริงมากที่สุด ควรใชขอมูลตัวแปรอื่น ๆ

ั

ู


ที่เกี่ยวของและเปนขอมลที่สงผลตอระดับความรุนแรง เชน ความตองการน้ำของพืชที่ทำการเพาะปลูก
ั


ิ
กจกรรมมนุษย เปนตน มาใชวเคราะหรวมดวยเพอเชือมโยงขอมลเขาดวยกน เพอใหขอมลมความละเอยด

ื
ี
่
่
ิ




ู

ู
ี

ื
่
และมีความถูกตองมากที่สุด